Ks. Paweł Pucher (1883-1946)
proboszcz, sędzia prosynodalny, więzień obozów koncentracyjnych.
Kuratus parafii w latach 1918 – 1923
Urodzony 15.V.1883 w Łaziskach Górnych, w rodzinie chałupnika Michała i Marii z d. Góralczyk. Wykształcenie średnie otrzymał w gimnazjum bytomskim w latach 1895-1902. Następnie wstąpił na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Brał udział w zajęciach i wykładach ze slawistyki, ekonomii politycznej i pedagogiki. W konwikcie dla teologów działał bardzo czynnie w Kółku Polskim. Święcenia kapłańskie przyjął 23.VI.1906.
Pierwszymi placówkami duszpasterskimi były kolejno: Jastrzębie Górne, Łany i Szopienice. W czasie I wojny światowej od 1915 pełnił funkcję kapelana szpitala wojskowego w Sławęcicach, w charakterze wikariusza w Kochłowicach, by 21.VI.1918 objąć kurację w Pawłowie. Po utworzeniu Administracji Apostolskiej dla Górnego Śląska został proboszczem w Łagiewnikach (8.II.1923), gdzie pracował do śmierci. Będąc proboszczem, pełnił liczne funkcje diecezjalne. Od 1931 r. zajmował stanowisko diecezjalnego dyrektora Arcybractwa Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa. W 1933 r. został wybrany na dziekana dekanatu rudzkiego, a w 1924 r. otrzymał nominację na Sędziego prosynodalnego.
Po wybuchu II wojny światowej znalazł się na liście księży przeznaczonych do aresztowania. 3.V.1940 w czasie masowych aresztowań inteligencji i duchowieństwa śląskiego wraz ze swoim wikarym, ks. Feliksem Zielińskim, został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau (5.V.1940), następnie został przeniesiony do Mathausen (26.VI.1940 – 15.VIII.1940). W miesiąc po powrocie do Dachau został zwolniony z obozu (2O.IX.1940). Otrzymał zakaz powrotu do Łagiewnik. Z polecenia kurii zamieszkał w Piekarach. Wikariusz generalny ks. P. Strzyż mianował go referentem finansowym kurii. Po zakończeniu wojny powrócił do Łagiewnik. Zmarł 9.X.1946 w Łagiewnikach i tam został pochowany.
[Na podstawie Słownika Biograficznego Katolickiego Duchowieństwa Śląskiego XIX i XX wieku, strona 337.]